Seorang profesor undang-undang di Université de Montréal 1961-1965, pandangan Trudeau ini berkembang ke arah kedudukan yang liberal memihak kepada kaunter hak individu ke negeri ini dan menjadikan beliau penentang nasionalisme Quebec. Beliau dikagumi kesatuan buruh, yang diikatkan pada parti CCF, dan cuba untuk menyemai parti Liberal dengan beberapa semangat pembaharuan mereka. Menjelang 1950-an, Trudeau mula menolak parti-parti demokratik dan tenaga pekerja sosial, dengan alasan bahawa mereka harus meletakkan matlamat sempit mereka mengetepikan dan bergabung tenaga dengan Liberal untuk berjuang untuk demokrasi pertama.[12] Dalam teori ekonomi beliau telah dipengaruhi oleh profesor Joseph Schumpeter dan John Kenneth Galbraith semasa dia berada di Harvard. Trudeau mengkritik Parti Liberal Lester Pearson apabila ia disokong membekalkan senjata peluru berpandu Bomarc di Kanada dengan peledak nuklear. Walau bagaimanapun, beliau dipujuk untuk menyertai parti itu pada tahun 1965, bersama-sama dengan kawan-kawannya Gérard Pelletier dan Jean Marchand. Ini "tiga orang bijaksana" berlari berjaya untuk Liberal dalam pilihan raya 1965. Trudeau sendiri telah dipilih dalam menunggang Liberal selamat Mount Royal, di barat Montreal. Dia akan memegang kerusi tersebut sehingga bersara daripada politik pada tahun 1984, memenangi setiap pilihan raya dengan majoriti yang besar.

Apabila tiba di Ottawa, Trudeau telah dilantik sebagai Setiausaha Parlimen Perdana Menteri Lester Pearson, dan menghabiskan banyak tahun akan datang melancong ke luar negara, yang mewakili Kanada pada mesyuarat dan acara antarabangsa, termasuk PBB. Pada tahun 1967, beliau telah dilantik sebagai kabinet dan Menteri Kehakiman Pearson.